Wat is hifi? Eenvoudig uitgelegd
Hifi is een term uit de audiowereld. In deze praktische tip leggen we uit wat het precies betekent, welke eisen het stelt aan de geluidsweergave en hoe de betekenis van hifi is veranderd in het taalgebruik.
Wat is hifi?
Hifi wordt voornamelijk gekoppeld aan de afmetingen van akoestiek en elektrische of communicatietechnologie:
- Hi-Fi staat voor "hifi", dat wil zeggen "hoge nauwkeurigheid" of hifi.
- Dit is een kwaliteitsnorm voor apparaten voor het opnemen, verzenden en afspelen van audio.
- In Europa zijn sinds de jaren zestig normen vastgelegd welke geluidsparameters in welke mate kunnen verschillen van het oorspronkelijke geluidssignaal als ze als hi-fi willen worden beschouwd.
- Overeenkomstig de toenmalige technologie werd DIN 45500 gecreëerd in de jaren 1990, die bepaalde eisen stelde aan geluidsstudio-apparatuur, namelijk FM-tuners, bandrecorders, microfoons, versterkers, luidsprekers en radio-ontvangers.
- Zelfs vóór de jaren 1990 werden deze minimumvereisten gemakkelijk bereikt, zelfs door goedkope apparaten. Zo ontstond DIN EN 61305 in 1996, die nu alleen meetmethoden en vergelijkende variabelen specificeert, op basis waarvan de eigenschappen en kwaliteitsverschillen van audioapparatuur kunnen worden vergeleken.
- De kwaliteitsvereisten betreffen bijvoorbeeld de bandbreedte, dynamiek, frequentierespons en kanaalscheiding.
- Internationaal en ook in het Duits wordt de term Hi-Fi gebruikt voor alle apparaten die het grootste deel van het hoorbare frequentiebereik reproduceren met hoge nauwkeurigheid, weinig ruis en andere artefacten.
Wat onderscheidt hifi?
Hifi was iedereen die aan de volgende vereisten voldeed. Nauwkeurige vereisten variëren tussen technologieën zoals bandrecorders, FM-zenders, microfoons en luidsprekers:
- De bandbreedte moet variëren van ongeveer 40 Hz tot 12, 5 kHz om de meerderheid van de frequenties weer te geven die hoorbaar zijn voor mensen.
- Veel van dit frequentiebereik moet een dynamische nauwkeurigheid hebben van minimaal ± 1, 5 dB. Dus geen frequentiebereik wordt te veel benadrukt.
- De vervormingsfactor, d.w.z. niet-lineaire vervorming, moet lager zijn dan 2%. Iedereen die shellac-platen nog kent, is bekend met het harde geluid dat een vervormingsfactor van 10% en meer produceert.
- De kalenderscheiding moet grotendeels 26 dB en meer bedragen voor FM-uitzending en ten minste 15 dB voor records. In de jaren zestig was dat nog een grote uitdaging. Zelfs de platenspelers van vandaag hebben vaak slechts een kanaalscheiding van 25 tot 30 dB.
- De signaal-ruisverhouding moet minimaal 46 dB zijn. De signaal-ruisverhouding van high-end apparaten van vandaag is ongeveer een miljoen keer beter en is meer als 110 dB. Maar zelfs een electret-microfoon van 1 euro in uw mobiele telefoon heeft een signaal-ruisverhouding van meer dan 80 dB.
- Natuurlijk zijn perceptieparameters eigenlijk belangrijker dan fysieke hoeveelheden. Daarom zijn er nu psychoakoestische parameters en methoden voor het vergelijken van de geluidskwaliteit van ruimtelijke audiosystemen of compressiealgoritmen. Dit omvat bijvoorbeeld hoe helder, ruw en scherp een signaal klinkt, hoe precies een geluidsbron kan worden gelokaliseerd, hoe groot deze klinkt, hoeveel het surround-geluid omhult en of kamfiltereffecten of artefacten hoorbaar zijn.
In verdere CHIP online praktische tips vergelijken we de geluidskwaliteit van CD en opname, tonen we de optimale parameters voor uw eindversterker en leggen we uit hoe u uw surroundluidsprekers correct instelt.